วิชาการแสดง : Acting class
ภาพประกอบและเรื่องโดย ฉัตรชัย ผู้ปฏิเวธ
Image and story by Chatchai Phoopatiwate [ccpw]
ในชั่วโมงเรียนวิชาการแสดง ครูผู้สอนให้นักเรียนสวมบทบาทคนที่กำลังจะตาย โดยให้นักเรียนแต่ละคน คิดคำพูดสุดท้ายก่อนตายไม่ให้ซ้ำกัน โดยพูดหนึ่งประโยค และออกเสียงอุทานไม่เกินสองพยางค์
ครู “เราุทุกๆคนเป็นนักแสดงโดยธรรมชาติอยู่แล้ว ในชีวิตจริงน้อยคนนักที่จะคิดไว้ล่วงหน้า ว่าเวลาที่กำลังจะตายจะพูดหรือส่งเสียงอย่างไรในวิชาเรียนคร้้งนี้ พวกเราลองคิดแล้วแสดงคำพูดออกมา เริ่มได้เลย
สมชาย “เกินคำบรรยาย ตายดีกว่า ไอ้หยา”
สายสมร “ใหญ่กว่านี้ มีที่ไหน อุ๊บ”
กรกนก “พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ต๊ายตาย”
ชนกนาถ “ดำๆที่เห็น คงไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ เอื๊อก”
อาจอง “ครูลืมรูดซิปครับ อะฮาก”
คงกระพัน “ครูคงลืมใส่กางเกงในแน่ๆ แอ๊ก”
ทันจิต “กางเกงนอกก็ไมได้ใส่ อ่ะฮ่ะ”
ครูทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในใจก็คิดประโยคเด็ดปิดท้ายชั่วโมงเรียนว่า
“ที่เห็น ไร้คำเอ่ย
พูดเปรียบเปรย เลยที่เห็น
รู้ผ่าน หมดที่เร้น
เป็นไม่เป็น เห็นผ่านเลย”
อ๊ากกกกกกก
…….
-จบ-
Acting class
In the acting class, the teacher asked the students to act as someone who was about to die. Each student was asked to think of their last words before dying without repeating them. They had to say one sentence and exclamation no more than two syllables.
Teacher: “We are all natural actors. In real life, few people think ahead about what they will say or make when they are about to die. In this class, let’s think and act out the words. Let’s start.
Somchai: “Beyond words. I’d rather die. Oh my.”
Saisamon: “Bigger than this. Where else? Oops.”
Kornkanog: “Oh my god, fried bananas. Oh my.”
Chanoknat: “The black stuff you see is probably not what you think. Ugh.”
Art-ong: “Teacher forgot to zip up. A-hag.”
Kongkraphan: “Teacher must have forgotten to wear underwear. Ack.”
Tanjit: “Also didn't even wear pants. Ah-ha.”
Teacher acted as if nothing had happened. In his mind, he thought of a great sentence to end the class:
“As you see, no wording.
When talking not as seen.
Knowing pass, like not been.
All is clean, nothing more.”
Aaaaahhhhhhhhhhh
-End-
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น